3K. Mały Książę

Tytuł - Mały Książę

Autor -  Antoine de Saint-Exupéry

Przekład - Ewa Łozińska - Małkiewicz

Wydawnictwo - Algo
Rok wydania (I) - 1943

L. stron - 79

Gatunek utworu - Epika, nowela/przypowieść filozoficzna

Recenzja:

         

     Przed rozpoczęciem czytania, miałem pewne wątpliwości co do tej lektury. Na pierwszy rzut oka wydawała mi się książką dla dzieci. Jednakże byłem w błędzie. Chociaż książka ma charakter baśni tj. występują w niej rozmawiające zwierzęta, rośliny oraz podróże po planetach, to jednak nie jest to bajka w dosłownym tego słowa znaczeniu. Po głębszej analizie tekstu stwierdziłem, że aby pojąć pełne przesłanie tego działa, potrzeba trochę życiowego doświadczenia oraz umiejętności logicznego myślenia.


     Język w jakim lektura została napisana jest doskonale rozumiany przez współczesnego czytelnika, ponieważ „Mały Książę” został wydany w XX w. oraz nie zawiera żadnych archaizmów. Amatorskie akwarele autora podgaja nam wczuć się w atmosferę opowiadania i przenieść się w świat podróży głównego bohatera. 
     Wydanie i oprawa graficzna książki  jest przejrzysta i czytelna.
     Głównym motywem utworu pt. „Mały Książe” jest miłość i przyjaźń. Autor ukazuje czytelnikowi, jak ważne są te uczucia. Powinniśmy cenić naszych przyjaciół, choćby nie zawsze dorównywali naszym oczekiwaniom.  
Książę kolejno odwiedza siedem planet: Króla, Próżniaka, Pijaka, Biznesmena, Latarnika, Geografa i Ziemię. Wizyta na każdej z nich  uświadamia chłopcu, iż dorosłość jest dziwna i śmieszna. Czytelnik już samodzielnie może wyciągnąć wnioski, iż otaczający nas świat to ciągła gonitwa, wszechobecny egoizm oraz pustynia uczuciowa.
     Moim zdaniem książka ta,  to cenna lektura dla każdego kto chce i lubi zastanawiać się nad sensem życia oraz wyznaczać sobie moralne kierunki swoich działań. Polecam nawet niejednokrotne przeczytanie jej każdemu z moich rówieśników. Zawarte w utworze aforyzmy jak chociażby ten –„ Na pustyni jest się trochę samotnym.
- Równie samotnym jest się wśród ludzi” stały się już maksymami często cytowanymi czy też mottem dla wielu rozprawek czy rozważań nie tylko lekcyjnych. Przesłania tego utworu są wciąż aktualnie, nie tracą na swej świeżości  pomimo upływającego  czasu. Dzieło to jest tez niezwykłe z jeszcze innego powodu. Autor używając niewielu słów, książka nie jest obszerna, przekazał głębokie myśli o wartościach nadrzędnych dla każdego człowieka -o  miłości i przyjaźni.   

Cytaty:

• Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu 

• Miłość nie polega na tym, aby wzajemnie sobie się przyglądać, lecz aby patrzeć razem w tym samym kierunku. 

• Na zawsze ponosisz odpowiedzialność za to, co oswoiłeś. 

• Mowa jest źródłem nieporozumień. 

• Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół. 

• Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela. 

• Oczy są ślepe, należy szukać sercem. 

• Gdy ktoś kocha różę, której jedyny okaz znajduje się na jednej z milionów gwiazd, wystarczy mu na nie spojrzeć, aby być szczęśliwym. Mówi sobie: „Na którejś z nich jest moja róża... 

• Jeżeli mówicie dorosłym: „Widziałem piękny dom z czerwonej cegły, z geranium w oknach i gołębiami na dachu” – nie potrafią sobie wyobrazić tego domu. Trzeba im powiedzieć: „Widziałem dom za sto tysięcy złotych”. Wtedy krzykną: „Jaki to piękny dom!” 

• Nigdy nie jest dobrze tam, gdzie się jest.

Moja ocena 9/10

Kup (14 zł)

*,*

PIetER